پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی
پیاپی 20 (پاییز و زمستان 1393)

در یادگیری یک مهارت جدید، تمرین بدنی تنها روش کسب یک مهارت تازه نیستند و مدل های یادگیری مشاهده ای، یادگیری دامنه ای از حرکات را تسهیل می کند. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین مشاهده ایی و ترکیبی بر یادگیری زمان بندی نسبی است.
روش شناسی: بدین منظور 60 دانشجوی دختر غیر رشته تربیت بدنی که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیل و فاقد تجربه قبلی در تکلیف مورد نظر بودند، از میان 300 دانشجوی دانشجویی غیرتربیت بدنی دانشگاه خوارزمی انتخاب شدند و بر اساس نوع تمرین و نوع بازخورد به طور تصادفی به 4 گروه مشاهده با بازخورد 33 %، مشاهده با بازخورد100%، ترکیبی با بازخورد33% و ترکیبی با باخورد 100% تقسیم شدند. آزمودنی ها یک تکلیف زمانبندی متوالی را که شامل فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمان بندی نسبی بود، انجام دادند. این پژوهش شامل 2 مرحله اکتساب و یادداری است. در مرحله اکتساب گروه مشاهده ایی با بازخورد 33% و مشاهده ای با بازخورد 100%، 4 بلوک 12 کوششی از الگویی را مشاهده کردند. دو گروه دیگر که شامل گروه ترکیبی با بازخورد 33% و ترکیبی با بازخورد 100% بودند در این مرحله ابتدا 2 بلوک 12 کوششی مشاهده وسپس 2 بلوک 12کوششی تمرین بدنی اجرا نمودند. آزمودنی ها در مرحله یادداری هر 4 گروه 1 بلوک 12 کوششی از یک تکلیف با حفظ زمانبندی نسبی یکسان با مرحله اکتساب اجرا کردند.
برای تحلیل نتایج از تحلیل واریانس یک راهه با اندازه گیری های مکرر در مرحله اکتساب و تحلیل عاملی دوراهه2× 2 برای بررسی داده ها در مرحله یادداری استفاده شد. نتایج در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری در اثر اصلی بازخورد(001/0< P، 868/14 F=) و بلوک(000/0< P، 265/21 F=) در یادگیری زمان بندی نسبی وجود دارد و در مرحله یادداری تفاوت معنی داری و در اثر اصلی بازخورد(007/0< P، 989/7 F=) و نوع تمرین(008/0< P، 495/7 F=) در یادگیری زمان بندی نسبی وجود دارد بر اساس نتایج تحقیق، تمرین ترکیبی موجب افزایش یادگیری زمان بندی نسبی و تمرین مشاهده ای موجب کاهش یادگیری زمان بندی نسبی شد، و در نوع بازخورد، بازخورد 100 % موجب کاهش یادگیری زمان بندی نسبی و بازخورد 33 % موجب یادگیری زمان بندی نسبی شد.

امروزه تغییرات مداومی که در محیط پدید می آید سازمان ها را با مسائل و تنگناهای فراوانی مواجه می کند. مدیران این دوره نیازمند کسب دانش، هوشمندی، تخصص و دید وسیع تری برای مقابله با تنگناهای فراروی هستند. هدف از انجام این پژوهش شناسایی تنگناها و موانع والیبال ساحلی ایران با استفاده از تحلیل سوات است.
روش تحقیق: روش تحقیق از نوع اکتشافی و میدانی است. جامعه آماری این تحقیق شامل 50 نفر از خبرگان والیبال ساحلی کشور هستند. ابزار این پژوهش پرسشنامه ای محقق ساخته سوات شامل 61 سوال است که پس از تایید روایی و پایایی (84./=α) توزیع گردید. برای استخراج تنگناها و موانع، به مقایسه ضعف ها و قوت های درونی با تهدید های بیرونی والیبال ساحلی کشور پرداخته شد. برای تحلیل داده ها از میانگین و انحراف معیار و همچنین آزمون رتبه ای فریدمن استفاده شد.
یافته های پژوهش نشان داد فدراسیون والیبال در بخش والیبال ساحلی در وضعیت کنونی دارای 15 قوت و 21 ضعف و با 12 فرصت و 13 تهدید مواجه است. در بخش قوت؛ مطرح بودن ورزش والیبال ساحلی به عنوان تنها ورزش ساحلی در مسابقات المپیک، در بخش ضعف؛ نبود یک سیستم استعداد یابی، در بخش فرصت؛ وجود خط ساحلی 3000 کیلومتری در کشور و در بخش تهدید؛ وجود انگیزه های مالی بیشتر در رشته های دیگر بالاترین میزان اهمیت را دارند.
نتایج تحقیق نشان می دهد که والیبال ساحلی ایران با تنگناها و موانع عدم وجود استعداد یابی، کمبود منابع انسانی، کمبود بودجه و فعالیت های مالی، ساختارسازمانی نامناسب، حضور اندک زنان، عدم برگزاری مسابقات لیگ و مسابقات در سطوح پایه، کمبود امکانات و تجهیزات، آگاهی و شناخت اندک عمومی، عدم حضور والیبال ساحلی در ورزش دانش آموزی و دانش جویی، کمبود تحقیقات و پژوهش، عدم توسعه باشگاه ها و حضوراندک نمایندگان ایران در مجامع بین المللی والیبال ساحلی روبرو است. در نهایت پبشنهاد می شود که در جهت حفظ و تقویت این قوت ها تلاش شود، از طریق مدیریت مناسب ضعف ها را اصلاح و برطرف نمود و با تدوین برنامه راهبردی و انتخاب راهبردهای مناسب آثار منفی این تنگناها و موانع را بر عملکرد فدراسیون والیبال در بخش ساحلی کاهش داد.

ورزش و به ویژه ورزش های همگانی از آنجا که موجب افزایش امید به زندگی از طریق ارتقای سلامت افراد جامعه می شود، یکی از زیرشاخص های توسعه ی انسانی در جوامع قلمداد می گردد. (1) هدف این پژوهش بررسی نقش رسانه های جمعی در گرایش مردم شهر همدان به ورزش همگانی است.
روش شناسی: جامعه ی آماری این تحقیق را شهروندان همدانی تشکیل می دهند. نمونه ی آماری این تحقیق را 350 نفر از شهروندان مناطق 4 گانه ی شهر همدان که در سال 1390حداقل یک بار در هفته در ایستگاه های ورزش همگانی شهر همدان ورزش می کردند، تشکیل می دهند. روش نمونه گیری در مرحله ی اول به صورت خوشه ایو در داخل خوشه تصادفی است. روش انجام تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی است که با استفاده از یک پرسشنامه ی محقق ساخته که روایی آن مورد تایید قرار گرفته و پایایی آن 90/0 برآورد شده انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق با استفاده از روش های آماری (آزمون کالموگراف اسمیرنف، آزمون یومن ویتنی و آزمون کروسکال والیس) انجام گرفت.
یافته ها و نتایج پژوهش نشان می دهد که انواع رسانه های جمعی (تصویری، صوتی، چاپی) بر گرایش مردم شهر همدان به ورزش همگانی تاثیر دارد و در گرایش مردم شهر همدان به ورزش همگانی، مهم ترین نقش رسانه ها، آگاه سازی مردم از فواید ورزش همگانی و کمترین نقش رسانه ها، تبلیغ و اطلاع رسانی در مورد ورزش همگانی و همایش های آن است. بنابراین باید عامل تبلیغ مورد توجه ویژه قرار گیرد ومتخصصین ورزشی نیز باید علاوه بر انتشار یافته های علمی در رسانه های تخصصی، به همکاری با رسانه های همگانی بپردازند تا تاثیرات بیشتری در توسعه ی ورزش داشته باشد.

فعالیت های ورزشی تاثیر روز افزونی بر بخش های گوناگون زندگی انسان از جمله بخش های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تور دوچرخه سواری بین المللی آذربایجان از دیدگاه کارشناسان بود.
روش شناسی: روش تحقیق پیمایشی بوده و به شکل میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران و کارشناسان ورزشی، گردشگری و اساتید تربیت بدنی بودند. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از تایید روایی توسط اساتید متخصص، پایایی آن(85:α) بدست آمد. داده های 120 پرسشنامه برگشتی توسط نرم افزارهای SPSS V.19 و Amos V.21 و با استفاده از آزمون فریدمن، تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
تحلیل عاملی اکتشافی پنج عامل معتبر اقتصادی، اجتماعی روانی، فرهنگی، زیست محیطی و گردشگری را شناسایی کرد، نتایج آزمون فریدمن نشان داد عامل فرهنگی مهم ترین تاثیر تور آذربایجان و عوامل اجتماعی روانی، اقتصادی، گردشگری و زیست محیطی در رتبه های بعدی قرار دارند. همچنین تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان داد گویه «افزایش آگاهی مردم نسبت به اثرات مثبت ورزش» مهم ترین اثر فرهنگی، «سرگرمی و تفریح» مهم ترین اثر اجتماعی- روانی، «هزینه بودجه عمومی ورزشی منطقه» مهم ترین اثر اقتصادی، «جذب گردشگران خارجی در سایر زمان ها» مهم ترین اثر گردشگری و «آلودگی صوتی و هوا» مهم ترین اثر زیست محیطی این رویداد ورزشی می باشند.
به طورکلی نتایج نشان داد این رویداد ورزشی هنوز نتوانسته است منافع اقتصادی برای جامعه میزبان داشته باشد، بنابراین در این موقعیت اقداماتی نظیر پخش تلویزیونی رقابت ها و تشکیل کمیته های گردشگری و بازاریابی می تواند منجر به کسب منافع اقتصادی از این رویداد ورزشی شود.

توسعه فناوری و ماشینی شدن کارها، نوع فعالیت نیروی انسانی سازمان ها را تغییر داده به طوری که بیشتر به کار فکری تبدیل شده، که این امر نیاز به خلاقیت بیشتری دارد. از آنجایی که سبک رهبری مدیران در میزان خلاقیت افراد زیر مجموعه تاثیر خواهد داشت، هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین سبک رهبری مدیران مجتمع های آموزشی با خلاقیت معلمان تربیت بدنی آموزش و پرورش استان کهکیلویه وبویراحمد است.
روش شناسی: روش پژوهش، از نوع همبستگی است که به شکل میدانی انجام گردید. جامعه آماری شامل کلیه معلمان تربیت بدنی (134 نفر) و مدیران مجتمع های آموزشی (8 مجتمع) استان کهکیلویه وبویراحمد است. نمونه آماری پژوهش بر اساس جدول مورگان به تعداد 102 نفر و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. گردآوری اطلاعات، بوسیله دو پرسشنامه استاندارد سبک رهبری مارشال ساشکین (1996) و پرسشنامه استاندارد خلاقیت رندسیپ (1979) انجام شد. روایی پرسشنامه ها به وسیله متخصصان مورد تایید قرار گرفته و پایایی آنها نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سبک رهبری (89/0)، و خلاقیت (73/0) به دست آمد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و روش های آماری تی استیودنت و آنالیز واریانس انجام شد.
نتایج پژوهش نشان می دهد که بین سبک رهبری و خلاقیت رابطه معنادار وجود دارد. بین سبک رهبری تحول گرا و خلاقیت رابطه معنادار وجود دارد، ولی بین سبک رهبری عمل گرا و خلاقیت رابطه معنادار وجود ندارد. همچنین بین سبک رهبری براساس مدرک تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد، اما بین جنسیت و رشته تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین خلاقیت و جنسیت، رشته تحصیلیو مدرک تحصیلی اختلاف معناداری مشاهده نشده است.
با توجه به وجود رابطه معنی داری و مثبت بین سبک رهبری و خلاقیت معلمان تربیت بدنی اهتمام هر چه بیشتر مسئولان آموزش وپرورش در مد نظر قرار دادن این امر درانتخاب مدیران مجتمع های آموزشی و فراهم کردن شرایط مناسب برای خلاقیت ونوآوری معلمان تربیت بدنی ضروری به نظر می رسد.

با گسترش تکنولوژی و صنعتی شدن جوامع، سبک زندگی فعال افراد به سبک زندگی بی تحرک تغییر پیدا کرده است. این بی تحرکی عوارض و پیامدهای منفی بسیاری دارد. ورزش همگانی، شکلی از «فعالیت بدنی» یا حضور منظم در فعالیت بدنی است که می تواند باعث کاهش این بی تحرکی و عوارض ناشی از آن شود. بنابراین، هدف از این تحقیق شناسایی عوامل موثر در نهادینه کردن ورزش همگانی در ایران بود. نهادینه کردن عبارت است از فراهم آوردن زمینه ها و شرایطی که موجب ثبات، پایداری و فراگیر شدن رفتارهای مطلوب شود.
روش شناسی: روش انجام تحقیق، کیفی و از نوع اکتشافی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه افراد متخصص در زمینه ورزش همگانی و نهادینه کردن ورزش تشکیل می دهند. نمونه ها از طریق روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند و با 15 نفر از نمونه ها تا رسیدن به اشباع نظری مصاحبه شد. روایی مصاحبه ها از طریق بررسی شکل و محتوای سوالات و پایایی ابزار تحقیق از طریق روش باز آزمون محاسبه گردید و ضریب پایایی مصاحبه ها 83 درصد بدست آمد.
یافته ها و نتایج تحقیق نشان می دهدکه چهار عامل فردی، گروهی، سازمانی و محیطی در نهادینه کردن ورزش همگانی در ایران موثر هستند. در مورد عوامل سازمانی، نتایج نشان می دهد اهداف و راهبردهای ورزش همگانی، زیرساخت ها و امکانات ورزشی، سیستم پاداش و تشویق، واحد تحقیق و توسعه، منابع انسانی، بودجه، قوانین و مقررات، آموزش و ویژگی های ورزش همگانی در نهادینه کردن ورزش همگانی در ایران موثر هستند.

سلامت، به عنوان یکی از پیش شرط های اصلی نظام های رفاه اجتماعی است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر مقایسه سلامت روانی زنان و مردان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی در اماکن روباز و سرپوشیده بوده است.
روش شناسی: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی – مقایسه ای بوده که در دسته تحقیقات کاربردی قرار دارد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان و مردان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی در فضاهای روباز (اماکن طبیعی) و سر پوشیده (فضاهای سالنی) ورزشی شهرستان تهران بود. 180 نفراز این افراد با میانگین سنی 42/35 سال (ورزشکاران اماکن سرپوشیده با میانگین سنی 45/30 سال و اماکن رو باز با میانگین سنی39/40 سال که دارای 6 ماه سابقه فعالیت، 3جلسه در هفته بودند) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی (GHQ-28) گلدبرگ و میلر (1979)بوده است. روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش شامل آمار توصیفی(میانگین وانحراف معیار) و استنباطی (تحلیل واریانس دو طرفه و تحلیل واریانس چند متغیره) بوده و برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss16 استفاده شد.
نوع محیط ورزشی بر سلامت عمومی افراد موثر بود (03/0p=). به طوری که شرکت کنندگان در فعالیت های ورزشی در محیط های روباز و فضاهای طبیعی نسبت به محیط های سرپوشیده و فضاهای سالنی از مشکلات روانی کمتر و سلامت روانی بیشتر، به ویژه از افسردگی پایین تری برخوردار بودند (007/0p=). اما اثر جنسیت(88/0p=) و تعامل جنسیت و نوع محیط ورزشی بر سلامت روانی معنی دار نبود(10/0p=).
با توجه اثر بخشی نوع محیط ورزشی بر بهبود سلامت روانی؛ بنابراین برای ارتقاء سلامت عمومی جامعه و جلوگیری از افزایش افسردگی بهتر است به ورزش در محیط های سبز نظیر پارک ها و فضاهای با پوشش چمن توجه بیشتری شود.

در کشورهای درحال توسعه و ایران، کم تحرکی و اثرات منفی آن بر سلامت جسمانی و روانی به سرعت در حال افزایش است. بنابراین هدف از این مطالعه، مقایسه رشد حرکتی دختران چاق/ اضافه وزن با کودکان دارای وزن طبیعی است.
روش شناسی: دراین مطالعه ی پس رویدادی با طرح علی- مقایسه ای، تعداد20 نفردانش آموزچاق/ اضافه وزن و20 نفردانش آموز با وزن طبیعی ازدختران 9 تا 12 سال مدارس ابتدایی وراهنمایی دخترانه ناحیه 2 شهراراک، به صورت خوشه ایچند مرحله ای و بطور هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شده و در این مطالعه شرکت کردند. برای گردآوری اطلاعات،ازپرسشنامه فردی و آزمون رشدحرکتی درشت اولریخ استفاده شد. تحلیل آماری داده های خام به دست آمده با استفاده از آزمون لون و تحلیل مانوا انجام شد.
نتایج این مطالعه نشان دادکه رشد حرکتی دختران چاق/ اضافه وزن و وزن طبیعی با هم تفاوت دارد و سطح رشد حرکتی دختران چاق/ اضافه وزن نسبت به دختران دارای وزن طبیعی پایین تر است(001/0(sig=.
باتوجه به یافته های پژوهش حاضر، به نظرمی رسدکه مقدار شاخص توده بدنی بر رشد حرکتی دختران تاثیر دارد، به طوری که دانش آموزانی که BMI پایین تری دارند، از نظر سطح رشد حرکتی،آماده تر از سایر دانش آموزان هستند.

یادگیری حرکتی و اجرا، درسی مهم در برنامه تحصیلی تربیت بدنی است. در این درس دانشجویان دوره کارشناسی چگونگی استفاده از مفاهیم و اصول مهارت آموزی در موقعیت های آموزشی را می آموزند. هدف این پژوهش میدانی بررسی استفاده از مفاهیم یادگیری حرکتی و اجرا به وسیله معلمان تربیت بدنی در فرایند آموزش مهارت های حرکتی و ورزشی است.
روش شناسی: مفاهیم اصلی و مهم یادگیری حرکتی و اجرا از این دو منبع استخراج شد: 1) یادگیری حرکتی و اجرا: از اصول تا تمرین (اشمیت، 1988/1376)، و یادگیری حرکتی «مفاهیم و کاربردها» (مگیل، 1380/2000). فعالیت های آموزشی شرکت کنندگان بصورت غیرمستقیم مشاهده شد و سپس این عده در مصاحبه نیمه ساختارمند شرکت نمودند و رونوشت های حاصل با استفاده از روش تفسیر پدیدارشناسی تحلیل محتوا شد.
نتایج نشان می دهد شرکت کنندگان از این مفاهیم بیشتر استفاده می کنند: 1) نمایش مهارت؛ 2) انتقال؛ 3) تمرین کلی، بخش بخش و ساده سازی؛ 4) بازخورد انگیزشی؛ 5) اصول مرتبط با مراحل یادگیری. علاوه بر این، شرکت کنندگان بیشتر از مفاهیم یادگیری حرکتی استفاده می کردند تا مفاهیم مرتبط با اجرا.
به نظر می رسد فعالیت های آموزشی معلمان تربیت بدنی بیشتر تحت تاثیر مفاهیم حاصل از پژوهش های یادگیری حرکتی است تا اجرا.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین مدیریت دانش و درجه تحقق سازمان یادگیرنده از دیدگاه کارشناسان تربیت بدنی در اداره کل ورزش و جوانان استان خراسان رضوی، ادارهکل آموزش و پرورش و شهرداری مشهد است.
روش شناسی: جامعه آماری(144N=) از کارشناسان تمام وقت ادارات آموزش و پرورش(47 نفر)، اداره کل ورزش و جوانان(52 نفر) و شهرداری(45 نفر)هستند که با استفاده از جدول مورگان نمونه 108 نفری به صورت تصادفی انتخاب گردید. در این مورد، از سه پرسشنامهاستاندارد مدیریت دانش (QKM) و درجه تحقق سازمان یادگیرنده(DLOQ) و پرسشنامه بررسی دموگرافی اعضای نمونه استفاده شد. تحقیق حاضر، از لحاظ نوع و هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی و همبستگی است که جمع آوری اطلاعات به شیوه پیمایشی انجام شد. پایایی ابزار از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که برای پرسشنامه مدیریت دانش برابر 893/0 و پرسشنامه درجه تحقق سازمان یادگیرنده برابر971/0 به دست آمد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی واستنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف، tی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تعقیبی) استفاده شد.
نتایج پژوهش نشان می دهد که بین مدیریت دانش و درجه تحقق سازمان یادگیرنده از دیدگاه کارشناسان تربیت بدنی رابطه معناداری وجود دارد(001/0=p). بین کارشناسان زن و مرد از نظر میزان مدیریت دانش و درجه تحقق سازمان یادگیرنده تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0p>).
با توجه به یافته های این تحقیق مبنی بر وجود رابطه بین مدیریت دانش و درجه تحقق سازمان یادگیرنده لزوم توجه بیشتر به آموزش مدیران و کارکنان ادارات با مفاهیم مدیریت دانش و سازمان یادگیرنده، راه اندازی پایگاه دانشی کارکنان برای ثبت مهارت های آنها و برگزاری دوره های آموزشی مناسب برای یادگیری پرسنل در جهت اداره امور بسیار مهم به نظر می رسد و توصیه می شود که در سازمان های ورزشی کشور برای به کار گیری موارد مذکور بیش از گذشته تاکید گردد.

بررسی نقش فن آوری اطلاعات و ارتباطات در فرآیند تصمیم گیری مدیران سازمان های ورزشی ایران است.
روش شناسی: روش تحقیق از نوع همبستگی بود. سه پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، میزان کاربرد ICT در سازمان های ورزشی و تصمیم گیری بکار گرفته شد. جامعه آماری، شامل مدیران ستادی فدراسیون های ورزشی در سال 92-1391 (150N=) و مدیران ستادی وزارت ورزش و جوانان (15N=) است. نمونه آماری مدیران فدراسیون های ورزشی (108= n) و مدیران ستادی وزارت ورزش و جوانان (14= n) به روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند. روایی پرسشنامه ها با اعمال نظرات 15 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی تایید شد. پایایی پرسشنامه میزان کاربرد ICT در سازمان های ورزشی و پرسشنامه تصمیم گیری به ترتیب (89/0= α) و (93/0= α) بدست آمد. در آزمون فرضیه ها و مدل ساختاری از نرم افزارهای SPSS و PLS استفاده گردید.
بین میزان کاربرد ICT در سازمان های ورزشی با تصمیم گیری مدیران و رابطه معنی داری مشاهده شد. بین تصمیم گیری براساس جنسیت مدیران سازمان های ورزشی تفاوت معنی داری مشاهده شد. بین ضرایب همبستگی میزان کاربرد ICT در سازمان های ورزشی با تصمیم گیری براساس مدیران فدراسیون های ورزشی و مدیران ستادی وزارت ورزش و جوانان اختلاف معنی داری مشاهده شد. طبق نتایج مدل ساختاری، میزان کاربرد ICT در سازمان های ورزشی بر تصمیم گیری مدیران تاثیر کمی دارد.
بحث: پیشنهاد می شود مدیران ورزشی از ICT به عنوان ابزار کمکی در فرآیند تصمیم گیری های سازمانی استفاده کنند.

در اقتصاد جهانی امروز، دانش به عنوان مهم ترین سرمایه، جایگزین سرمایه های مالی و فیزیکی شده است، بنابراین، هدف از این مقاله، بررسی نقش سرمایه اجتماعی در ایجاد سرمایه فکری کارکنان فدراسیون های ورزشی است.
روش شناسی: روش تحقیق، توصیفی و بر اساس اجرا از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق نیز کارکنان فدراسیون های ورزشی هستند و نمونه مورد نظر در این تحقیق 263 نفر از کارمندان فدراسیون های مختلف ورزشی تشکیل می دهند که از این میان 84 نفر مدیران ارشد (روسا، نایبان رئیس و دبیران) فدراسیون ها و 179 نفر نیز سایر کارکنان هستند که به طور تصادفی طبقه ای انتخاب شدند.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که در کارکنان فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران، بین سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری شان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.
با افزایش سرمایه اجتماعی، سرمایه فکری کارکنان فدراسیون های ورزشی در ابعاد انسانی، ساختاری و رابطه ای افزایش یافته است. سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از قابلیت ها و دارایی های مهم سازمانی، می تواند به فدراسیون های ورزشی در خلق وتسهیم دانش موجود در سرمایه های فکری شان بسیار کمک کند و در آن ها «مزیت سازمانی پایدار» را افزایش دهد.

اماکن ورزشی بستر لازم برای اجرای برنامه های ورزشی بوده و مدیریت صحیح آن ها به طور مستقیم بر کمیت و کیفیت برنامه ها و رویدادهای ورزشی تاثیر می گذارد. از این رو تحقیق حاضر به شناسایی عوامل سوق دهنده و بازدارنده در واگذاری اماکن ورزشی وزارت ورزش و جوانان به هیات های ورزشی پرداخته است.
روش شناسی: روش تحقیق حاضر توصیفی پیمایشی و به صورت میدانی بوده است. جامعه آماری شامل روسا و کارمندان ادارات ورزش و جوانان، روسای هیات های ورزشی و همچنین مدیران اماکن ورزشی بوده که 290 نفر براساس جدول مورگان از پنج منطقه کشور شامل 12 استان به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شد. پرسشنامه محقق ساخته شامل 8 عامل سوق دهنده و 4 عامل بازدارنده و همچنین 52 گویه تنظیم شد و روایی آن توسط جمعی از اساتید مدیریت ورزشی تایید و پایایی درونی آن توسط آزمون آلفاکرونباخ 94/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS(ver.15) ضمن استفاده از آزمون های توصیفی از آزمون های کولموگراف اسمیرنوف، توزیع دوجمله ای و فریدمن استفاده گردید.
یافته های پژوهش نشان داد، تمامی عوامل شناسائی شده در دو گروه عوامل سوق دهنده و بازدارنده بر واگذاری اماکن ورزشی دولتی تحت نظارت ادارات ورزش و جوانان به هیات های ورزشی در ایران تاثیرگذار بوده است. بر اساس نتایج آزمون رتبه بندی فریدمن، افزایش فعالیت هیات های ورزشی(31/5)، تامین فضای تمرین(05/5) و افزایش همکاری با ادارات ورزش(05/5) و جوانان به عنوان مهم ترین عوامل سوق دهنده و همچنین کمی توجه به برنامه ریزی بلند مدت (02/3) و کاهش همدلی بین اعضاء هیات در اثر وجود منافع مالی(49/2)، مهم ترین عوامل بازدارنده تعیین گردید.
با توجه به نتایج تحقیق و با تاکید بر حفظ عوامل سوق دهنده بر واگذاری اماکن ورزشی به هیات های ورزشی، اصلاح عوامل بازدارنده برای بهبود عملکرد هیات های ورزشی پیشنهاد می گردد.

کناره گیری از ورزش حرفه ای، یک مساله اجتناب ناپذیر در زندگی حرفه ای هر ورزشکاری است و در سال های اخیر نگرانی در مورد آن بطور قابل توجهی افزایش یافته است. هدف این تحقیق بررسی عوامل موثر بر پایان دوره قهرمانی ورزشکاران حرفه ای استان مازندران بود.
روش شناسی: روش تحقیق ترکیبی شامل اکتشافی و پیمایشی بود. در مرحله اول با استفاده روش نمونه گیری زنجیری و از طریق مصاحبه هدفمند 25 عامل کناره گیری ورزشکاران حرفه ای شناسایی شد و در مرحله بعد بر اساس آن پرسشنامه ای با مقیاس لیکرت تدوین شدکه پس از تایید روایی محتوایی و پایایی (85/0=α) در بین نمونه ها توزیع شد. تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS انجام شد. 57 مرد و 18 زن ورزشکار با میانگین سنی24/7±26/27 سال و سابقه ورزشی 36/6± 43/12 سال با سطوح مختلف قهرمانی باشگاهی تا المپیک از بین رشته های مختلف ورزشی بر اساس روش زنجیری انتخاب شدند و پرسشنامه را تکمیل نمودند.
نتایج نشان داد که 24 درصد ورزشکاران کناره گیری کرده، در کسوت مربی گری ارتباط خود را با ورزش حفظ کرده بودند. از کل عوامل بترتیب 1- آسیب دیدگی؛ 2- باند بازی و بی عدالتی در رقابت های انتخابی؛ 3- عدم وجود حمایت های مالی مستمر؛ به عنوان مهمترین عوامل شناسایی شدند.
نتایج یک نمای کلی از دلایل پایان حرفه ای ورزشکاران را نشان می دهد که می تواند با بینش بیشتری سبب ارائه طرح مداخلاتی مفید جهت ورزشکاران حرفه ای و هم چنین سازمان های ذیربط به ویژه وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک شود.

مدیران و رهبران در منابع اساسی همه سازمان ها کمیاب هستند؛ به همین دلیل، سازمانها به طور مستمر در جستجوی رهبران اثربخش هستند. از جمله متغیرهای سازمانی که می تواند با اثربخش بودن رهبری یک سازمان، ارتباط موثری داشته باشد، جامعه پذیری سازمانی است. بنابراین هدف از این پژوهش، مطالعه ارتباط جامعه پذیری سازمانی با اثربخشی رهبری در ادارات ورزش و جوانان استان گلستان است روش شناسی: روش تحقیق، از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارشناسان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان، به تعداد280نفر هستند. طبق جدول مورگان، تعداد 164 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری، تصادفی ساده است، برای جمع آوری داده ها ازدو پرسشنامه جامعه پذیری سازمانی (تاورمینا، 2004) و اثربخشی رهبری(صابری،1388) استفاده گردید. ضریب پایایی براساس آزمون آلفای کرونباخ برای پرسشنامه جامعه پذیری سازمانی 88/0 و برای اثر بخشی رهبری،91/0 بدست آمد. روایی سازه پرسشنامه ها به روش تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه (پس از اثبات نرمال بودن توزیع متغیرها، از آزمون کولموگروف اسمیرنوف) استفاده شد.
نتایج آزمون نشان می دهد که بین جامعه پذیری سازمانی با اثربخشی رهبری (566/0=r) ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان می دهد که 35درصد از واریانس اثربخشی رهبری از طریق دیدگاه آینده نگر و آموزش و تمرین قابل تبیین است.
به طور کلی، در سازمان های ورزشی، به دلیل ماهیت ورزش و فعالیت های ورزشی، اثربخشی رهبری هنگامی مطلوب خواهد بود که جامعه پذیری سازمانی باعث نزدیک شدن ارزش ها، هنجارها و باورهای کلیه سطوح سازمانی به یکدیگر گردد.